Mijn leven on hold

Eind september drukte ik noodgedwongen op mijn pauzeknop. Niet omdat ik nood had aan een winterslaap of een periode van rust. Het was jammer genoeg ´van de moetes’. Ik vond een knobbeltje in m’n linkerborst. Het verdikt? Borstkanker. De weken erna zijn in een roes voorbij gegaan. Ik onderging een hoop onderzoeken in het ziekenhuis. Periodes van ontkenning wisselden zich af met eindeloze huilbuien. Mijn wereld stond op z’n kop.

Het was het begin van een pittige periode vol kwaaltjes, zero energie en buikpijn. Mezelf ziek maken om te genezen. Het was bijgevolg ook een periode waarin ik niet kon werken met de nodige schuldgevoelens van dien. Want wat met mijn lopende projecten? Ik ben dan ook enorm dankbaar voor mijn klanten die stuk voor stuk begripvol én bezorgd zijn. Het maakt mij optimistisch voor wat er komt.

Stilaan kan ik aftellen naar de lente en naar een nieuwe start. Vorige week heb ik mijn laatste chemo gehad en deze week staat nog een kleine ingreep gepland. Ik hoop dan ook om stilletjes aan weer parttime te kunnen werken. Misschien dat het wat meer op het gemak zal zijn, mijn traject bij Sint Augustinus is hierna immers nog niet afgerond, maar wat ik zeker weet is dat ik vooral ga genieten van alle fantastische mensen om mij heen, want zonder hen waren de afgelopen maanden veel zwaarder geweest. Merci! Jullie hebben allemaal een plaatsje in mijn hart.

En misschien mag ik ondertussen ook al wat beginnen manifesteren. Want na een paar maanden mijn leven en mijn interieurprojecten on hold te hebben staan, droom ik alvast van weer een hoop fantastische projecten. En deze mogen gerust wat groter worden. De keukens en badkamers ga ik nog steeds met even veel plezier doen, maar ik omarm met veel enthousiasme de volledige verbouwingen, winkelinrichtingen, kantoren en leuke samenwerkingen. Bring it on!